IK BEN ZWART-WIT FOTOGRAAF, MAAR WAAROM?

Ik ben zwart-wit fotograaf, maar waarom? Regelmatig krijg ik de vraag of ik echt alleen maar zwart-wit foto’s maak, of soms ook kleuren foto’s. Mijn antwoord is heel makkelijk: ik fotografeer alleen in zwart-wit. Het is niet dat ik kleurenfoto’s niet mooi vind. Integendeel, kleuren kunnen ontzettend spreken in een foto. Als ik fotografeer vind ik het belangrijk dat hetgeen waar het om gaat eruit springt in een foto. Dit doe ik door het licht zo te gebruiken dat je oog vanzelf getrokken wordt naar daar waar het om gaat. Maar ook door kleuren weg te laten, dus in zwart-wit te fotograferen.

‘HET IS TIJDLOOS, KRACHTIG EN EERLIJK’

Ik ben zwart-wit fotograaf, omdat ik het enorm tof vind om van hele gewone dagelijkse tafereeltjes een kunstwerk te maken. Door zwart-wit foto’s te maken zorg ik ervoor dat er een bepaalde rust in de foto komt, die maakt dat het nooit verveeld om naar te kijken. Het is tijdloos, krachtig en eerlijk. Het is voor mij een extra uitdaging om de kindjes zo vast te leggen dat je in de foto kunt zien wie het kindje echt is. Dat ik het verhaal of de emotie in de foto’s over kan brengen op de kijker. Maar misschien nog wel belangrijker: dat de herinnering vastligt in een foto, en dat deze foto dezelfde emoties en gevoelens uit als die er op dat moment waren. Dat hoeft niet altijd blijdschap te zijn, ook verdriet, ontroering of liefde zijn mooie emoties om te fotograferen. Al deze momenten en emoties veranderen steeds, en daarom blijft het mij boeien om dit vast te leggen, elke keer weer.